پانسمان زخم‌های مزمن با استفاده از پروتئین انسانی

پژوهشگران آلمانی سعی دارند نوعی بانداژ برای پانسمان زخم‌های مزمن ابداع کنند که با استفاده از پروتئین انسانی ساخته شده است.

برای ساختن پانسمانی که بدن انسان بتواند آن را به خوبی تحمل کند، بهتر است از موادی استفاده شود که از خود انسان گرفته شده‌اند. این روشی است که پژوهشگران آلمانی در پیش گرفته‌اند تا یک بانداژ مبتنی بر تروپوالاستین (Tropoelastin) ابداع کنند.

مولکول‌های پروتئین تروپوالاستین، به صورت طبیعی توسط بدن انسان تولید می‌شوند و عنصر اصلی سازنده الاستین (Elastin) به شمار می‌روند. الاستین، یک پلیمر زیستی است که به پوست و اندام‌ها، ویژگی کشسانی می‌بخشد. دانشمندان در گذشته تلاش کرده‌اند که با تزریق مستقیم تروپوالاستین به زخم‌ها، جای زخم را کاهش دهند اما موفقیت چندانی نداشتند.

پژوهشگران موسسه فرانهوفر(Fraunhofer Institute)، دانشگاه مارتین لوتر هاله ویتنبرگ (MLU) و شرکت زیست‌فناوری اسکینومیکز(Skinomics)، در حال بررسی استفاده از این پروتئین در یک بانداژ برای زخم‌های مزمنی هستند که درمان آنها دشوار است.

آن ها از یک فرآیند الکتروریسی استفاده کردند تا نانوالیاف تروپوالاستین را تولید کنند که به یکدیگر پیوند داده می‌شوند و ورقه‌ای از مواد شبیه به الاستین را تشکیل می‌دهند. به گفته پژوهشگران، پانسمان به دست آمده، سازگاری زیستی، دوام، تجزیه‌پذیری زیستی و ویژگی‌های مکانیکی مطلوب مشابه ویژگی‌های پوست را ترکیب می‌کند.