محققان اخیرا با مطالعه بر روی موش ها دریافته‌اند که رژیم غذایی حاوی نمک زیاد می‌تواند با رشد تومورها مبارزه کند.
گرچه رژیم‌های غذایی سرشار از نمک عمدتا پیامدهای منفی بر روی سلامتی افراد دارند و موجب افزایش فشار خون شده و بر سیستم قلبی عروقی تاثیر می‌گذارند، اما تحقیقات جدیدی که در مجله” Science Advances” منتشر شده، نشان می‌دهد مصرف زیاد نمک ممکن است تاثیر مثبت غیر منتظره‌ای نیز داشته باشد.
این مطالعه توسط گروهی از محققان موسسه “NCR-Biotech Science Cluster”واقع در ایالت هاریانا در شمال هند انجام شد. مصرف زیاد نمک پیشتر با تشدید التهاب مرتبط شناخته شده بود و مطالعه‌ای که محققان در سال ۲۰۱۳ بر روی موش‌ها انجام داده بودند نشان داد که مقادیر زیاد نمک در موش‌ها می‌تواند علائم انسفالومیلیت آزمایشی خود ایمنی (EAE) را برانگیزد.
اما التهاب یک پاسخ محافظتی توسط بدن است و محققان این مطالعه به رهبری پروفسور “آمیت آواتسی” (Amit Awasthi) قصد داشتند دریابند آیا رژیم غذایی دارای نمک می‌تواند التهاب را در برابر پاسخ ضد سرطانی بدن نیز تحریک کند یا خیر.
محققان در این مطالعه موش‌های دارای تومور را با رژیم غذایی دارای نمک کم ، متوسط و زیاد تغذیه کردند. سپس اندازه تومور و ترکیب سلولی و متابولیک با دقت کنترل شد. رژیم غذایی با نمک بالا رشد تومورهای موش‌ها را به میزان قابل توجهی محدود کرد. محققان شاهد افزایش بقا و کاهش رشد تومور در موش‌های مبتلا به ملانوما، کارسینوما و حتی سرطان متاستاتیک بودند.
تجزیه و تحلیل ما نشان داد که تعداد سلول‌های ایمنی موسوم به سلول‌های کشنده طبیعی (Natural killer cell) در موش‌هایی که رژیم غذایی پر نمک داشتند، ۵۰ درصد افزایش یافته است. این سلولها به عنوان نوعی ابزار داخلی سیستم ایمنی عمل می‌کنند و سلول های بدن را که ویروسی یا سرطانی شده‌اند شناسایی کرده و آن ها را از بین میبرند.
ریزمحیط تومور سرکوب کننده قوی سیستم ایمنی است. ریزمحیط تومور محیط اطراف تومور می‌باشد که شامل رگ‌های خونی اطراف آن، سلول‌های ایمنی، فیبروبلاست‌ها، مولکول‌های سیگنالینگ و ماتریکس خارج سلول (ECM) است.
تومورها دارای دیوارهای دفاعی بیوشیمیایی مختلفی هستند که این موضوع به آن ها اجازه می‌دهد در برابر حمله سلول‌های کشنده طبیعی و سایر فرآیندهای التهابی مقاومت کنند. درمان‌هایی مانند مهارکننده وارسی ایمنی که این دیوارهای دفاعی را نادیده می‌گیرند در زمینه تحقیقات سرطان، درمانی بسیار انقلابی بوده است.
مهارکننده وارسی ایمنی (Checkpoint inhibitor) نوعی از ایمنی‌درمانی سرطان است که وارسی ایمنی را هدف قرار می‌دهد که کارش تنظیم و کنترل دستگاه ایمنی است. برخی سلول‌های سرطانی می‌توانند با تحریک این فرایند، خود را از حملهٔ دستگاه ایمنی مصون کنند. درمان‌های معطوف به وارسی ایمنی، قادرند با مسدودکردن وارسی ایمنی مهاری، عملکرد دستگاه ایمنی را به حالت عادی درآورند.
این روزها همه در مورد ایمونوتراپی سرطان صحبت می‌کنند. داروهای مورد استفاده در این موارد مورد تایید سازمان غذا و دارو آمریکا بوده و بسیار موثر هستند اما کسی نمی‌داند چرا این درمان‌ها فقط بر روی برخی بیماران جواب می‌دهند برای مثال این داروها فقط در ۳۰ تا ۴۰ درصد بیماران جواب می دهند و برای باقی بیماران این گونه نیست.
تفاوت در پاسخ بدن به داروها موضوع دیگری بود که محققان به بررسی آن پرداختند و دریافتند میکروبیوم یکی از موارد اثربخشی درمان است. میکروبیوم مجموعه‌ای از میکروب‌ها هستند که در بدن ما زندگی می‌کنند و متابولیسم داروها توسط این باکتری‌ها (که در افراد مختلف متفاوت است) می‌تواند تأثیرات زیادی بر کارایی آنها داشته باشد.
برای بررسی میکروبیوم موش‌های مبتلا به سرطان، محققان به تجزیه و تحلیل دقیق متابولومیک و RNA نمونه خون و مدفوع گرفته شده از موش‌ها پرداختند. محققان دریافتند یکی از گونه‌های باکتری روده به نام “بیفیدوباکتر”در موش‌هایی که از رژیم غذایی حاوی نمک زیاد پیروی میکردند، بسیار بالا بود. آنها دریافتند مصرف نمک زیاد به طور قابل توجهی نفوذپذیری روده موش را افزایش می‌دهد و این به آن معناست که بیفیدوباکتر غنی شده می‌تواند از روده به مناطق دیگر بدن از جمله نواحی که تومورها قرار دارند، مهاجرت کند.
محققان مشاهده کردند هنگامی که این باکتری‌ها در ریزمحیط توموری قرار گرفتند، سلول‌های سرکوب شده یاخته کشنده طبیعی را فعال کرده و به آنها امکان می‌دهند حمله ضد توموری خود را بهبود بخشند.
