حراجی کیاژن

محصولات دارای تخفیف کیاژن

پایگاه دانش

پروتکل‌ها و دستورالعمل‌های به‌روز

دوره‌های تخصصی و آموزشی کیاژن

شگفت‌انگیزها

تخفیف‌های روزانه و باور نکردنی

دسته‌بندی محصولات

بر اساس سازنده (برند)

محدوده قیمت

ترتیب بر اساس:

فیلتر محصولات
فیلتر کن

دسته‌بندی محصولات

بر اساس سازنده (برند)

محدوده قیمت

فیلتر کن

محلول و بافر آزمایشگاهی

بافر هابافر چیست ؟

محلول بافر (به طور دقیق تر، بافر pH یا بافر یون هیدروژن) محلولی آبی است که از مخلوطی از اسید ضعیف و باز مزدوج آن تشکیل شده است یا برعکس. هنگامی که مقدار کمی اسید یا باز قوی به آن اضافه شود، pH آن به میزان بسیار کمی تغییر می کند. محلول های بافر به عنوان وسیله ای برای حفظ pH در یک مقدار تقریباً ثابت در طیف گسترده ای از کاربردهای شیمیایی استفاده می شوند. در طبیعت، سیستم های زنده زیادی وجود دارند که از بافر برای تنظیم pH استفاده می کنند. به عنوان مثال، سیستم بافر بی کربنات برای تنظیم pH خون استفاده می شود و بی کربنات نیز به عنوان بافر در اقیانوس عمل می کند.

Buffers بافرها

Buffers بافرها

بافرهایی با استفاده زیاد در زیست شناسی

Good buffers یا بافرهای خوب بیست عامل بافر برای تحقیقات بیوشیمیایی و بیولوژیکی هستند که توسط نورمن گود و همکارانش طی سال‌های 1966-1980 انتخاب و توصیف شدند. بیشتر بافرها ترکیبات زویتریونی جدیدی بودند که توسط Good و همکاران برای اولین بار تهیه و آزمایش شدند، اگرچه برخی بافرها مثل MES، ADA، BES، Bicine  ترکیبات شناخته شده ای بودند که قبلاً توسط زیست شناسان نادیده گرفته می شدند. قبل از کار Good، تعداد کمی از بافرهای یون هیدروژن بین pH 6 و 8 برای زیست شناسان قابل دسترسی بود و اغلب از بافرهای بسیار نامناسب، سمی، واکنش پذیر و ناکارآمد استفاده می شد. بسیاری از بافرهای Good به ابزارهای حیاتی در آزمایشگاه‌های بیولوژیکی مدرن تبدیل شده و باقی مانده است.

یکی از مهم ترین ویژگی های بافر Good این است که برای سلول ها سمی نیستند. بنابراین، این مواد شیمیایی به طور گسترده در کشت سلولی برای حفظ pH آزمایشات تحت کنترل استفاده می شود.

به دلیل ویژگی های خاص خود، بسیاری از بافرهای Good بافرهای بیولوژیکی برای جداسازی سلول ها، کشت سلولی، سنجش آنزیم ها و بسیاری از کاربردهای بیوشیمیایی دیگر ایده آل در نظر گرفته می شوند.

با توجه به منابع دانشگاهی جمع آوری شده که در آن بافرهای بیولوژیکی برای کشت سلولی استفاده شده است، تا به محققان کمک کند  بافر مناسب  برای کاربرد خود را انتخاب کنند. در اینجا لیستی از این بافرها مشاهده می‌شود:

HEPES,MOPS,MES,BES,MOPSO,ACES,TAPS,Bicine,Tricine

در آزمایشات با افزودن بافرهای مناسب به مخلوط واکنش می توان در برابر تغییر مقدار pH مقاومت کرد. الکتروفورز ژل، تکنیک اساسی در آزمایش زیست شناسی مولکولی می باشد که برای کار موثر خود به محلول های بافر نیاز دارد. در الکتروفورز، ماتریس ژلی که نمونه‌های DNA از طریق آن حرکت می‌کنند، در محلول بافری غوطه‌ور می‌شود که امکان هدایت الکتریکی را فراهم می‌کند و pH ثابتی را حفظ می‌کند. بافرهای با غلظت بالاتر به مولکول‌های DNA اجازه می‌دهند سریع‌تر از طریق ماتریکس ژل مهاجرت کنند. بافرهایی که معمولاً در الکتروفورز ژل استفاده می شوند عبارتند از: Tris Acetate-EDTA (TAE) و Tris Borate-EDTA (TBE).  بافر TAE به طور موثر برای جداسازی قطعات بزرگتر از 4000 جفت باز استفاده می شود و همچنین برای جداسازی DNA فوق پیچ خورده (سوپد کویل) استفاده می شود. در حالی که بافر TBE برای جداسازی قطعات بین 1 تا 3000 جفت باز موثر است. این محلول یونی به منظور عبور جریان از آب را فراهم می کند.

آماده سازی بافر و شیوه استفاده از آن

آماده سازی بافرها از چند مرحله تشکیل شده است: وزن کردن اجزاء، حل کردن اجزاء، تنظیم pH و پر کردن تا حجم نهایی. از آنجایی که نسبت اسید به باز در یک بافر مستقیماً با PH نهایی مرتبط است، وزن کردن اجزاء با درجه دقت بالا حیاتی است. بنابراین مهم است که تجهیزات مورد استفاده (بالانس، پیپت و PH متر) به درستی کالیبره شده و از دقت کافی برخوردار باشند.

برای صرفه جویی در زمان و مکان بهتر است محلول غلیظی از بافر تهیه شود. این ذخایر غلیظ برای مدت طولانی دوام خواهند داشت و به راحتی برای استفاده رقیق می شوند. این ذخایر معمولاً به عنوان فاکتورهای X مانند 10X، 5X، 100X و غیره ن گذاری می شوند. فاکتور X نشان می دهد که محلول غلیظ است و معمولاً برای استفاده باید با آب تا غلظت 1X رقیق شود و به عنوان working solution  از ان استفاده می شود.

به عنوان مثال:  محلول غلیظ 100X برابر باید تا 100 برابر رقیق شود.

  • الزامات بافرهای بیولوژیکی TBE,TAE,TE

حلالیت:  محلول بافر باید کاملاً در آب حل شود و در سایر حلالها کمی حل شود. بهتر است محلول های استوک غلیظ این بافرها مانند 10X، 5X یا 100X با حلالیت آب بالاتر تهیه شود.

نفوذپذیری: یک بافر نباید از طریق غشای بیولوژیکی نفوذ پذیر باشد. در صورت انجام این کار، غلظت مورد نیاز در سلول یا اندامک‌ها تغییر می‌کند، اما این بافرها دارای حلالیت بالایی در چربی و در آنجا توسط غشا نفوذپذیر است. بنابراین برای اکثر سلول های پستانداران سمی می‌باشد.

قدرت یونی:  حفظ قدرت یونی فیزیولوژیکی یک سیستم ضروری است زیرا عامل مهمی برای اکثر واکنش های آنزیمی است. تغییر در قدرت یونی طبیعی ممکن است بر فعالیت کاتالیزوری آنزیم تأثیر بگذارد.

تشکیل کمپلکس:  کمپلکس های تشکیل شده توسط بافر در سیستم باید محلول باشند. کمپلکس های بافر نامحلول تشکیل شده با یون های فلزی ممکن است با آزاد کردن پروتون ها مقدار pH را کاهش دهند.

مواد بی اثر:  یک بافر باید بی اثر باشد، یعنی در معرض هیچ گونه تغییر آنزیمی یا غیر آنزیمی نباشد.

TBE Buffer

TBE Buffer

TBE Buffer

TBE یا Tris/Borat/EDTA یک محلول بافر حاوی مخلوطی از تریس باز، اسید بوریک و EDTA است. در زیست‌شناسی مولکولی، بافرهای TBE و TAE اغلب در روش‌هایی که شامل اسیدهای نوکلئیک هستند استفاده می‌شوند که رایج‌ترین آنها الکتروفورز است. محلول های تریس اسید بافرهای موثری برای شرایط کمی اساسی هستند که DNA را دپروتونه و محلول در آب نگه می دارند. EDTA شلاتور کاتیون های دو ظرفیتی، به ویژه منیزیم است. از آنجایی که این یون ها برای بسیاری از آنزیم ها، از جمله آلودگی نوکلئازها، کوفاکتورها ضروری هستند، نقش EDTA محافظت از اسیدهای نوکلئیک در برابر تجزیه آنزیمی است. اما از آنجایی که Mg2+ برای بسیاری از آنزیم‌های مفید اصلاح‌کننده DNA مانند آنزیم‌های محدودکننده و DNA پلیمرازها کوفاکتور است، غلظت آن در بافرهای TBE یا TAE معمولاً پایین نگه داشته می‌شود (معمولاً در حدود 1 میلی‌مولار).

بافر TBE معمولاً برای الکتروفورز DNA آگارز استفاده می شود.

برای تهیه 1 لیتر محلول 10x به موارد زیر نیاز دارید:

تریس 108 گرم

55 گرم اسید بوریک

40 میلی‌لیتر 0.5 مولار EDTA (pH 8.0)

  • نحوه آماده سازی

تریس بازی را در حدود 800 میلی لیتر آب دیونیزه حل کنید.

اسید بوریک و EDTA را اضافه کنید.

آب دیونیزه شده را به 1 لیتر اضافه کنید.

در دمای اتاق نگهداری شود.

محلول استوک را 10:1 رقیق کنید تا یک working solution X1  بسازید.

محلول 0.5x نیز می تواند تهیه و استفاده شود.

TAE Buffer

TAE Buffer

TAE Buffer

بافر TAE محلول بافری حاوی مخلوطی از تریس بازی، اسید استیک و EDTA است. در زیست شناسی مولکولی از آن در الکتروفورز آگارز به طور معمول برای جداسازی اسیدهای نوکلئیک مانند DNA و RNA استفاده می شود. از بافر تریس استات، معمولاً در pH 8.3 و EDTA که کاتیون های دو ظرفیتی را جدا می کند، تشکیل شده است. TAE ظرفیت بافر کمتری نسبت به TBE دارد و به راحتی می تواند مستهلک شود اما DNA خطی و دو رشته ای در TAE سریعتر اجرا می شود.

بافر TAE (Tris-acetate-EDTA) هم به عنوان بافر جاری و هم در ژل آگارز استفاده می شود. TAE در غلظت های مختلف برای مطالعه حرکت DNA در محلول با و بدون کلرید سدیم استفاده می‌شود. با این حال، غلظت بالای کلرید سدیم (و بسیاری از نمک های دیگر) در یک نمونه DNA، حرکت آن را به تاخیر می اندازد. این مسئله ممکن است منجر به تفسیرهای نادرست از الگوی باند DNA شود.

برای تهیه 1 لیتر محلول 10x به موارد زیر نیاز است:

48.5 گرم تریس بازی

11.4 میلی لیتر اسید استیک گلاسیال

20 میلی لیتر EDTA 0.5M (pH 8.0)

  • نحوه آماده سازی

تریس را در حدود 800 میلی لیتر آب دیونیزه حل کنید.

اسید استیک و EDTA را اضافه کنید.

آب دیونیزه شده را به 1 لیتر اضافه کنید.

محلول آماده شده در دمای اتاق نگهداری شود.

محلول استوک را 10:1 رقیق کنید تا یک محلول کارآمد 1 برابر بسازید.

X1 بافر حاوی 40 میلی‌مولار تریس، 20 میلی‌مولار اسید استیک و 1 میلی‌مولار EDTA خواهد بود.

TE Buffer

TE Buffer

TE Buffer

بافر TE یک محلول بافر متداول در زیست شناسی مولکولی است، به ویژه در روش هایی که شامل DNA، cDNA یا RNA می شود. TE  از اجزای آن مشتق شده است: Tris، یک بافر معمول pH، و EDTA، مولکولی که کاتیون‌هایی مانند Mg2+  را شلاته می‌کند. هدف بافر TE حل شدن DNA یا RNA و در عین حال محافظت از آن در برابر تخریب است. محلول های بافر تریس به طور گسترده در زیست شناسی سلولی و مولکولی برای فرآیندهایی مانند استخراج و خالص سازی پروتئین و اسید نوکلئیک استفاده می شود. محلول بافر Tris-EDTA (TE) با pH 8.0 نیز به عنوان بافر شستشو نیز استفاده می‌شود.

عملکرد بافر TE بر اساس کاتیون های فلزی شلاته کننده مانند Mg2+  است. واکنش  PCR در بافری انجام می‌شود که محیط شیمیایی مناسبی را برای فعالیت DNA پلیمراز فراهم آورد. pH بافر معمولاً بین 8.0 تا 9.5 است و اغلب توسط Tris-HCl تثبیت می شود. مشکل این است که پلیمراز PCR برای عملکرد به Mg2+  نیز نیاز دارد، بنابراین اگر مقدار EDTA خیلی زیاد باشد می تواند PCR را تحت تأثیر قرار دهد. نسخه ای از بافر TE با 10 برابر کمتر EDTA وجود دارد که اغلب برای کیت های STR پزشکی قانونی استفاده می شود. با توجه به استفاده از کیت های با تقویت چندگانه، لازم است مقدار EDTA کمتری در نمونه وجود داشته باشد تا با Mg2+  موجود در واکنش تداخل نداشته باشد. اگر از بافر TE معمولی برای رقیق کردن نمونه استفاده شود، عدم تعادل در پروفایل DNA مشاهده می شود، در حالی که TE پایین تعادل بهتری خواهد داشت.

  • نحوه آماده سازی

1 میلی لیتر 1 مولار Tris-Cl (pH 8.0) را اندازه گرفته و به یک بطری 100 میلی لیتری اضافه شود.

0.2 میلی لیتر، 0.5 مولار  EDTA (pH 8.0) را اندازه گرفته و به بطری اضافه شود.

محلول را با اضافه کردن 98.8 میلی لیتر آب مقطر به 100 میلی لیتر برسانید.

درب بطری را بگذارید و چند بار برعکس کنید تا به خوبی مخلوط شود.

برای استریل کردن، محلول را اتوکلاو کنید.

بافر TE را در دمای اتاق (15+ – 25+ درجه سانتیگراد) نگهداری کنید.

بافر  HBSS

محلول نمک متعادل هنکس ( (HBSS یک محلول نمک بافر است. از آن در انواع کاربردهای کشت سلولی مانند آماده سازی سلول ها یا حفظ pH فیزیولوژیکی استفاده می شود.

محلول نمک متعادل هنکس ( (HBSSبرای اولین بار توسط میکروبیولوژیست جان هنکس فرموله شد، که عمدتاً از نمک های معدنی، گلوکز یا پیروات به عنوان منبع انرژی، فنل قرمز به عنوان شاخص pH و بی کربنات سدیم به عنوان تثبیت کننده pH تشکیل شده است. HBSS که برای شستشوی سلول ها و حفظ زنده ماندن آنها استفاده می‌شود، اغلب با فسفات بافراستفاده می شود تا از pH فیزیولوژیکی و فشار اسمزی بهینه اطمینان حاصل شود. نسخه‌های معرف می‌توانند به صورت محلول‌های نمکی حداقل، به استثنای کلسیم، منیزیم، فنل قرمز و بی‌کربنات سدیم ارائه شوند.

HBSS در بطری های PETG یا PETE استریل اشعه گاما عرضه می شود. توصیه می‌شود که HBSS در دمای 2-8 درجه سانتیگراد نگهداری و از نور شدید محافظت می شود.

  • نحوه آماده سازی

800 میلی لیتر آب مقطر را در ظرف مناسبی آماده کنید.

8 گرم کلرید سدیم را به محلول اضافه کنید.

0.4 گرم کلرید پتاسیم به محلول اضافه کنید.

0.14 گرم کلرید کلسیم به محلول اضافه کنید.

0.1 گرم هپتا هیدرات سولفات منیزیم را به محلول اضافه کنید.

0.1 گرم منیزیم کلرید هگزا هیدرات را به محلول اضافه کنید.

0.06 گرم دی‌بازیک فسفات سدیم دی هیدرات را به محلول اضافه کنید.

0.06 گرم پتاسیم مونوبازیک فسفات به محلول اضافه کنید.

1 گرم D- گلوکز(دکستروز) به محلول اضافه کنید.

0.35 گرم بی کربنات سدیم به محلول اضافه کنید.

آب مقطر را اضافه کنید تا حجم آن 1 لیتر شود.

بافر  HEPES

HEPES  یک بافر بیولوژیکی zwitterionic بوده که اغلب در تحقیقات بیولوژیکی و بیوشیمیایی استفاده می‌شود. این بافر یکی از اولین بافرهای Good بود که توسط نورمن ای گود در سال 1966 توصیف شد. اگرچه این یک عامل بافر بسیار محبوب در آزمایشگاه‌های سراسر جهان است، کاربرد آن در دسته بندی های زیر قرار می‌گیرد.

اطلاعات قابل اعتمادی از منابع دانشگاهی مشهور جمع‌آوری شده است تا به دانشمندان کمک کند از ویژگی‌ها و مناسب بودن Hepes  در کاربردهای مختلف بیوتکنولوژی (کشت سلولی، کروماتوگرافی و غیره) بهره ببرند. محدوده ph مورد استفاده این بافر بین 6.8 – 8.2 می باشد.

  • موارد استفاده بافرHEPES

برای اکثر مطالعات با یون های فلزی، به عنوان یک جایگزین خوب برای تریس و فسفات بوده، برای مطالعات زیست محیطی، تحلیلی و بیولوژیکی، به عنوان یک بافر اتصال و یک شوینده در طول کروماتوگرافی تبادل کاتیونی، به عنوان بافر آسیاب در مطالعات گیاهی از جمله مطالعات مربوط به اثرات pH بر جوانه زنی بذر ، به عنوان یک بافر در حال اجرا در الکتروفورز ژل، به عنوان یک بافر در الکتروپوریشن،برای بافر کشت سلولی پستانداران، به عنوان بافر برای لقاح آزمایشگاهی و کشت جنین، برای سنجش برادفورد یا بیسینکونیک اسید BCA، برای تحقیقات در مورد Amphidinium carterae زیرا برای این جلبک سمی نبوده، این بافر در استخراج از خون برای جلوگیری از آسیب پروتئین ها در گلبول های قرمز معرفی شده است.

قبل از انتخاب Hepes برای تحقیق خود باید به نکات زیر توجه کرد:

بر پتانسیل های غشایی در سلول های عصبی تأثیر می گذارد.

با سنجش پروتئین Lowry تداخل دارد.

برای مطالعات ردوکس مناسب نیست.

برای سخت پوستان کوچک (کک آب) مانند دافنیا مگنا و دافنیا پولکس سمی است.

با اکسیداسیون فنلی توسط پراکسیدازها تداخل دارد.

می تواند بر میزان اتوکسیداسیون آهن تأثیر بگذارد.

هنگامی که یک آزمایش پروتئین با استفاده از معرف فولین انجام می شود، استفاده از این بافر توصیه نمی‌شود.

  • نکات مفید در مورد هپس:

در آب بسیار محلول است.

اتصال یون فلزی ناچیزی دارد.

  • نکاتی برای نگهداری و نگهداری HEPES :

پودر HEPES در برابر دماهای بالا مقاوم است و نقطه ذوب آن به 200 درجه سانتیگراد می رسد. اگر محلول آبی HEPES به مدت سه ساعت در معرض نور محیط قرار گیرد، پراکسید هیدروژن سیتوتوکسیک تولید می کند، بنابراین باید توجه داشت که محلول آبی HEPES باید دور از نور نگهداری شود تا بر نتایج آزمایش تأثیری نداشته باشد.

  • نحوه آماده سازی

800 میلی لیتر dH2O را در ظرف مناسبی آماده کنید.

238.3 گرم هپس را به محلول اضافه کنید.

محلول را با 10N NaOH به pH مورد نظر تنظیم کنید.

dH2O را اضافه کنید تا حجم به 1 لیتر برسد.

بافر PBS Buffer

PBS Buffer

PBS Buffer

PBS سالین بافر فسفات یک محلول بافر (pH ~ 7.4)است که معمولاً در تحقیقات بیولوژیکی استفاده می شود. این محلول نمکی مبتنی بر آب است که حاوی دی سدیم هیدروژن فسفات، کلرید سدیم و در برخی فرمولاسیون ها، کلرید پتاسیم و دی هیدروژن فسفات پتاسیم است.  این بافر ایزوتونیک است که اغلب در کاربردهای بیولوژیکی مانند شستشوی سلول ها، حمل و نقل بافت ها و تهیه رقت ها استفاده می شود. PBS دقیقاً pH، اسمولاریته و غلظت یون بدن انسان را تقلید می کند. از آنجایی که برای سلول‌ها سمی نیست، به طور گسترده برای شستشوی ظروف سلولی و سایر آماده‌سازی‌هایی که ممکن است باقی‌مانده به جا بگذارند، استفاده می‌شود. تهیه آن ساده است و ماندگاری خوبی دارد، اما در حضور یون روی رسوب می کند.

در صورت استفاده در کشت سلولی، محلول را می توان به مقدار کمی توزیع کرد و با اتوکلاو یا فیلتراسیون استریل کرد. بسته به کاربرد آن ممکن است استریلیزاسیون لازم نباشد. PBS را می توان در دمای اتاق یا در یخچال نگهداری کرد. با این حال، محلول‌های ذخیره غلیظ ممکن است هنگام سرد شدن رسوب کنند، در این صورت باید در دمای اتاق نگهداری شوند تا زمانی که رسوب قبل از استفاده کاملاً حل شود.

  • نحوه آماده سازی

800 میلی لیتر آب مقطر را در ظرف مناسبی آماده کنید.

8 گرم کلرید سدیم را به محلول اضافه کنید.

0.2 گرم کلرید پتاسیم به محلول اضافه کنید.

1.44 گرم سدیم فسفات دی بازیک به محلول اضافه کنید.

0.245 گرم مونوبازیک فسفات پتاسیم را به محلول اضافه کنید.

محلول را با pH مورد نظر معمولاً pH ≈ 7.4) ) تنظیم کنید.

آب مقطر را اضافه کنید تا حجم آن 1 لیتر شود.

تفاوت بافرهای HEPES,PBS                              

PBS HEPES
5.8-8.0 6.8-8.2 محدوده pH
فاقد سمیت بیولوژیکی فاقد سمیت بیولوژیکی سمیت
با مشخصه فشار ایزواسموتیک می تواند از پارگی سلول جلوگیری کند. استفاده از HEPES 0.1 مولار به طور قابل توجهی فشار اسمزی محیط را افزایش می دهد فشار اسمزی
نمونه های کشت سلولی رقیق شده در PBS ممکن است به طور ناخواسته باعث کاهش زنده ماندن سلول شود. حداکثر تراکم سلولی و زنده ماندن بالاتر را می توان در سیستم بافر HEPES مشاهده کرد. زنده مانی سلول
ترکیب با برخی یون های فلزی باعث تولید کمپلکس یا رسوب می شود. یون های فلزی ناچیز تولید کمپلکس یا رسوب می کنند. رابطه با یون های فلزی
ممکن است واکنش های آنزیمی را مهار کند مناسب برای واکنش های آنزیمی رابطه با واکنش های آنزیمی
انجماد محلول PBS باعث تغییر قابل توجهی در pH می شود. انجماد محلول HEPES باعث تغییر pH نمی شود. تغییرات تحت شرایط فریز شدن
قابل اتوکلاو غیر قابل اتوکلاو اتوکلاو شدن
زیرا فسفات مربوط به کاتیون های دو ظرفیتی است. غلظت بالاتر PBS باعث رسوب جدی می شود که از فیلتر شدن موثر سلول ها بر روی فیلتر جلوگیری می کند. هپس به جای PBS از رسوب جلوگیری می کند ثابت کننده برای تحقیقات میکروسکوپ الکترونی
قابل استفاده در کروماتوگرافی قابل استفاده در کروماتوگرافی برای کروماتوگرافی
قابل استفاده غیر قابل استفاده تشخیص فلورسانس