مخلوط Lysis AAV (Adeno-Associated Virus)، یک محلول در زیست‌شناسی مولکولی و ویروس‌شناسی است که برای لیز (شکستن) سلول‌ها و آزادسازی ذرات ویروسی، به ویژه ویروس همراه-ماندگار آدنو (AAV)، برای تجزیه و تحلیل یا خالص سازی بیشتر استفاده می‌شود. ویروس همراه-ماندگار آدنو، یک ویروس کوچک غیرپوشیده است که به‌طور معمول به‌عنوان یک حامل برای انتقال ژن و کاربردهای درمانی ژنی استفاده می‌شود.

مخلوط Lysis AAV به‌طور معمول شامل اجزاء مختلفی است که به کمک آن‌ها غشاهای سلولی تخریب می‌شوند، پروتئین‌ها تغییر شکل می‌دهند و ذرات ویروسی را استحکام می‌بخشند. ترکیب خاص این مخلوط ممکن است بر اساس کاربردهای پایین‌جریان متغیر باشد، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

۱- مواد شوینده: مواد شوینده مانند تریتون X-100 یا NP-40 معمولاً در مخلوط lysis استفاده می‌شود تا غشاهای سلولی را تخریب کرده، پروتئین‌ها را محلول کند و ذرات ویروسی را آزاد کند.

۲- مهارکننده‌های پروتئاز: این موارد از تجزیه و تفکیک پروتئین‌های ویروسی توسط پروتئازهای سلولی جلوگیری می‌کنند و به حفظ سلامت ذرات ویروسی کمک می‌کنند.

۳- نمک: نمک معمولاً برای کنترل استحکام یونی مخلوط استفاده می‌شود که می‌تواند روی حلالیت و استحکام پروتئین‌ها تأثیر بگذارد.

۴- عوامل بافری: موادی مانند تریس-اچ‌سی‌ال یا محلول‌های تریس‌پروپان به عنوان مهارهای بافری برای حفظ pH پایدار مورد استفاده قرار می‌گیرند، که هم برای حفظ سلامت ذرات ویروسی و هم اجزاء سلولی مهم هستند.

۵- عوامل کاهنده: ترکیباتی مانند دیتیوتریتول (DTT) یا β-مرکاپتواتانول می‌تواند برای شکستن پیوندهای دی‌سولفید در پروتئین‌ها استفاده شود و در تغییر شکل پروتئین‌ها به کمک می‌آید.

۶- عوامل شلاته کننده:  EDTA یا EGTA می‌توانند برای انتخاب یون‌های فلزی دو‌ ظرفیتی، که می‌توانند ساختار پروتئین‌ها را ناپایدار کنند، به کار رود.

۷- آنتی‌بیوتیک‌ها: برخی ترکیب‌ها ممکن است شامل آنتی‌بیوتیک‌ها باشند تا از آلودگی باکتریایی جلوگیری شود.

کاربردهای پلاسمید‌های AAV:

• ژن‌درمانی: حامل‌های AAV، به عنوان راهی ایمن و کارآمد برای انتقال ژن‌های درمانی به سلول‌های هدف در درمان ژنی به کار می‌روند.
• ویرایش ژن: حامل‌های AAV می‌توانند ابزارهای ویرایش ژن مانند CRISPR-Cas9 را به سلول‌های خاص منتقل کنند. امکان تغییرات دقیق در ژنوم توسط این پلاسمیدها فراهم می‌شود که نشاندهنده‌ی تحولی در تحقیقات و درمان دارد.
• مطالعات کارکردی: حامل‌های AAV برای بیان ژن‌ها در بافت‌ها یا انواع سلولی خاص، به محققان امکان مطالعه کارکرد ژن‌ها، فرآیندهای سلولی و مکانیسم‌های بیماری را می‌دهند.
• تحقیقات علوم اعصاب: حامل‌های AAV به ویژه برای مطالعه سیستم عصبی بسیار ارزشمند هستند. آنها می‌توانند برای بیان ژن‌ها در مناطق خاص مغز استفاده شوند، که تحقیق درباره مدارهای عصبی و بیماری‌های عصبی را تسهیل می‌کند.
• تحقیقات در مورد حامل‌های ویروسی: پلاسمید‌های AAV همچنین برای مطالعه زیست‌شناسی AAV، بهینه‌سازی حامل‌ها و مهندسی کپسیدها به منظور بهبود انتقال و هدف‌گیری حامل‌ها استفاده می‌شوند.
• مدل‌های حیوانی: حامل‌های AAV برای ایجاد مدل‌های حیوانی از بیماری‌ها با انتقال ژن‌های خاص به سلول‌ها، استفاده می‌شوند تا وضعیت‌های ژنتیکی را تقلید کنند یا برای مطالعه مداخلات درمانی استفاده شوند.
• واکسن‌سازی: حامل‌های AAV می‌توانند مهندسی شوند تا آنتی‌ژن‌ها را بیان کنند، که ممکن است منجر به توسعه رویکردهای جدید واکسن شود.

مخلوط lysis AAV در روش‌های آزمایشی مانند تعیین تیتر ویروسی، اندازه‌گیری ذرات ویروسی، تجزیه و تحلیل پروتئین و خالص سازی حامل AAV برای درمان ژنی یا مقاصد پژوهشی استفاده می‌شود. ترکیب و غلظت مواد مختلف در مخلوط lysis ممکن است بر اساس پروتکل خاص و نتایج مطلوب آزمایش متغیر باشد.