در زیست‌شناسی، آستوئرسین (2%) یک رنگزای معمولی است که به منظور میکروسکوپی و هیستولوژی به کار می‌رود. این محلول حاوی اسید استیک و اورسین، یک رنگ طبیعی حاصل از برخی از گونه‌های گلسنگ است. وقتی ترکیب می‌شوند، اسید استیک به عنوان یک ماده تثبیت کننده عمل کرده و به اورسین کمک می‌کند تا به طور خاص به برخی از اجزاء سلولی اتصال یابد و دیده شوند.

کاربرد اصلی رنگزا آستوئرسین (2%) برجسته‌کردن و تفکیک ساختارهای یا اجزاء سلولی خاص در نمونه‌های زیستی است، مانند کروموزوم‌ها، هسته‌ها و سایر ساختارهای اسیدی سلولی. در میکروسکوپی، رنگزای آستوئرسین می‌تواند کنتراست ایجاد کرده و به محققان امکان مطالعه مورفولوژی و ویژگی‌های سلول‌ها و بافت‌ها را بدهد.

رنگزای آستوئرسین به ویژه در سیتوژنتیک و هیستولوژی مفید است تا تشکیلات کروموزومی، نوکلئول‌ها و سایر ساختارهای داخلی سلول را مشاهده کند. این رنگزا به محققان کمک می‌کند تا انواع مختلف سلول‌ها را شناسایی و دسته‌بندی کنند، تقسیم‌بندی سلول را مطالعه کنند و ماده ژنتیکی را در انواع مختلف نمونه‌های زیستی تجزیه و تحلیل کنند.

مهم است به این نکته اشاره کرد که فرآیند رنگ‌آمیزی و نتایج آن ممکن است بر اساس نوع نمونه و پروتکل رنگ‌آمیزی مورد استفاده متفاوت باشد. غلظت 2% نشان‌دهنده تخفیف آستوئرسین است که می‌توان بر اساس شدت رنگ‌آمیزی مطلوب و نیازهای کاربردی تنظیم کرد.

در زیر جزئیات بیشتری درباره کاربرد و اهمیت آن آمده است:

۱. تجزیه و تحلیل کروموزومی: رنگزای آستوئرسین به طور گسترده در تجزیه و تحلیل کروموزومی، یک شاخه از سیتوژنتیک، استفاده می‌شود. این رنگزا به محققان کمک می‌کند تا تعداد، ساختار و رفتار کروموزوم‌ها در سلول‌ها را مشاهده و مطالعه کنند. با رنگ‌آمیزی کروموزوم‌ها با آستوئرسین، دانشمندان می‌توانند الگوهای بندانه‌بندی متمایز را مشاهده کرده، نقایص کروموزومی را شناسایی کنند و کاریوتیپ یک فرد یا گونه را تجزیه و تحلیل کنند.

۲. رنگ‌آمیزی نوکلئولار: این رنگزا همچنین برای برجسته‌سازی نوکلئول‌ها، ساختارهای زیرهستانی مرتبط با ساخت ریبوزوم، استفاده می‌شود. نوکلئول‌ها نقش مهمی در سنتز پروتئین دارند و رنگ‌آمیزی با آستوئرسین به محققان اجازه می‌دهد تا تعداد، اندازه و توزیع آن‌ها در سلول‌ها را مطالعه کنند.

۳. تفکیک سلولی: رنگزای آستوئرسین در تشخیص انواع مختلف سلول‌ها بر اساس الگوهای رنگ‌آمیزی آن‌ها کمک می‌کند. این به‌ویژه در هیستولوژی برای تفکیک انواع مختلف سلولی در بافت‌ها و درک وظایف و توزیع خاص آن‌ها مفید است.

۴. سیتولوژی مقایسه‌ای: محققان از رنگزای آستوئرسین برای مقایسه و مقایسه ویژگی‌های سیتولوژیکی از انواع مختلف ارگانیسم‌ها، بافت‌ها یا خطوط سلولی استفاده می‌کنند. این می‌تواند برای درک روابط تکاملی، فرآیندهای توسعه‌ای و تغییرات ساختاری مفید باشد.

۵. سیتولوژی گیاهی: رنگزای آستوئرسین به طور گسترده در سیتولوژی گیاهی برای مطالعه ساختارهای سلولی گیاهان، از جمله هسته‌ها و کروموزوم‌ها، استفاده می‌شود. این به محققان کمک می‌کند تا توسعه، تولید مثل و ژنتیک گیاهان را درک کنند.

۶. آموزش و تحقیقات: رنگزای آستوئرسین به عنوان یک ابزار ارزشمند در محیط‌های آموزشی برای آموزش دانشجویان در مورد ساختارهای سلولی و تکنیک‌های سیتولوژی استفاده می‌شود. همچنین در تحقیقات برای بررسی جنبه‌های اساسی زیست‌شناسی سلول و ژنتیک استفاده می‌شود.

۷. شناسایی گونه‌ها: در تاکسونومی و شناسایی گونه‌ها، رنگزای آستوئرسین می‌تواند به تفکیک بین گونه‌های نزدیک به هم بر اساس الگوهای کروموزومی و ویژگی‌ها کمک کند.

۸. مطالعات تکاملی: این رنگ‌آمیزی می‌تواند برای مطالعه تکامل کروموزوم‌ها و تغییرات در تعداد و ساختار کروموزوم‌ها در مقیاس‌های زمانی تکاملی استفاده شود.

لازم است به پروتکل‌های مناسب رنگ‌آمیزی و دستورالعمل‌های ایمنی پیروی کنید هنگام استفاده از رنگزای آستوئرسین، زیرا این رنگزا شامل اسید استیک است که می‌تواند خورنده باشد و اگر با مراقبت کافی برخورد نشود، ممکن است مضر باشد. فرآیند رنگ‌آمیزی شامل تثبیت، رنگ‌آمیزی، خشک کردن و نصب نمونه‌ها است و روندهای خاص ممکن است بسته به نوع نمونه و اهداف تحقیق متفاوت باشد.

نحوه آماده سازی محلول:

پودر Orcein، اسید استیک (45%)

استو اورسئین 5% را با جوشاندن پودر اورسئین مصنوعی در اسید استیک 45% به مدت 45 دقیقه در کندانسور رفلاکس تهیه کنید. از اسید استیک 45 درصد برای رقیق کردن محلول تا 2 درصد اورسئین استفاده کنید. قبل از استفاده، ذرات معلق را از استو اورسئین با فیلتر کردن از طریق کاغذ لکه دار یا سانتریفیوژ در میکروسانتریفیوژ حذف کنید.